Očajnički potez dekana FF Ive Komšića
Prof. dr. Ivo Komšić, dekan Filozofskog fakulteta u Sarajevu, zabranio je da se u holu ovog fakulteta potpisuje peticija protiv diskriminacije Fatmira Alispahića. Grupa NVO uputila je zahtjev dekanu Filozofskog fakulteta prof. dr. Ivi Komšiću u srijedu 16. maja, i tražila odobrenje za potpisivanje peticije u holu fakulteta 17. maja u vremenu od 11 h do 14 h. Tekst peticije glasi: ''Tražimo ukidanje nezakonite i diskriminatorske odluke Nastavno-naučnog vijeća Filozofskog fakulteta u Sarajevu kojom se mr. sc. Fatmiru Alispahiću - u ime ideološke nepodobnosti - oduzima pravo da doktorira na fakultetu na kome je diplomirao i magistrirao''. Traženo je da se dekan Komšić očituje po zahtjevu tokom dana, odnosno 16. maja, što nije urađeno, već je koordinator Sanadin Voloder pozvan od strane dekana Komšića u četvrtak 17. maja da u 10:45 h dođe u dekanat, kada mu je uručena odluka o odbijanju, odnosno, zabrani potpisivanja peticije u holu fakulteta. Dakle, 15 minuta pred početak potpisivanja peticije. U odluci dekana Komšića, broj: 01/369 stoji: ''U vezi sa Vašim zahtjevom, obavještavamo Vas da u skladu sa članom 7. stav 6. i članom 43. Zakona o visokom obrazovanju Kantona Sarajevo (Službene novine broj: 22/10.), na fakultetu nije dozvoljeno političko organizovanje i djelovanje, te ne postoji zakonski osnov da udovoljimo Vašem zahtjevu''. Općina Centar neodobrava peticiju za Fatmira Alispahića
Šesnaest nevladinih organizacija koje stoje iza peticije “Jednakost za Fatmira”, a kojom se traži ukidanje nezakonite i diskriminatorske odluke Nastavno-naučnog vijeća Filozofskog fakulteta u Sarajevu kojom se mr. sc. Fatmiru Alispahiću – u ime ideološke nepodobnosti – oduzima pravo da doktorira na fakultetu na kome je diplomirao i magistrirao, obavještava javnost da se Općina Centar Sarajevo nečasno pridružila Filozofskom fakultetu u Sarajevu u blokiranju građanskog i demokratskog prava da javnost putem peticije izrazi svoj stav o ideološkoj diskriminaciji u procesu obrazovanja i usavršavanja.Tužna proljeća
Svako proljeće, svaki april, maj, jun i jul, od 1992. godine, za Bošnjake su teški dani sjećanja na agresiju, na zločin, ubijanje, silovanje, mučenja, logore, protjerivanja, rušenja kuća, džamija. Bez oružja, a naivni, odgojeni u bratstvu i jedinstvu, sa koletivnim zaboravom istih zločina 1941. i drugih godina Drugog svjetskog rata, dočekali smo agresiju, i ponovilo se klanje u istočnoj Bosni, istočnoj Hercegovini, Krajini, gdje god su mogli četnici su klali, silovali, zatvarali, mučili Bošnjake. Danas, u aprili, maju, junu, julu sahranjujemo ostatke onih koje u međuvremenu, od dženaze do dženaze, pronađemo u nekoj od masovnih grobnica i izvrši se identifiacija. Iracionalna je, nestvarna, i da nije što jeste bila bi neshvatljiva radost majke, sestre, žene, što može ukopati kosti svog sina, brata, muža u Vlasenici, Bratuncu, Višegradu, Foči, Prijedoru, Zvorniku, Kotor Varoši, Kozarcu, Ključu, Sanskom Mostu, Petrovcu, Srebrenici... I redovno, na dženazama provokacije komšija Srba.